Blog

  • ආදරණීය නවම් සද ඇයට කියන්න

    නවම් සඳත් මට පෙනුණේ
    ඇගේ සිනහව වාගේ
    අදුරු රෑක සන්සුන් ලෙස
    මගේ හිතට එලියක් වාගේ

    අහස මැදි වුණත් වලාකුලෙන්,
    මට නවතන්න බැරි වුණා,
    මෙය අහම්බයක්ද,
    සසරක පැරණි පුරුද්දක්ද?

    ඔබ නොදනී හැඟුම් වසන්තේ,
    මා දන්නෙමි පෙර සංසාරේ,
    කෙටි හමුවක් නෙවෙයි එය,
    දැවටුණු සන්සුන් ප්‍රේමයක් ම වෙයි
    එය

    ⁣” මේක ඔයාට “

  • Dear soulmate

    This is about you….❤

                                                                        For you….

    If you are my destiny, then I am happy to be as you see me. Even though I haven’t seen you for two or three days, from the very first time I met you, you never felt like a stranger. Even when I tried to talk to you and get to know you, it felt the same. I realized a long time ago that meetings are not just coincidences. Anyway, I really like the way you carry yourself—it truly suits you.

    Shanuka Shehan……..

  • Sigiriya

    Sigiriya: The Lion Rock of Sri Lanka

    Sigiriya

    Sigiriya, often referred to as the “Eighth Wonder of the World,” is a UNESCO World Heritage Site located in the Matale District of Sri Lanka. This ancient rock fortress is not only an architectural marvel but also a testament to the rich cultural and historical heritage of the country.

    A Brief History

    The story of Sigiriya begins in the 5th century CE with King Kashyapa, who is believed to have built the fortress after overthrowing his father, King Dhatusena. Seeking refuge from his half-brother Moggallana, the rightful heir to the throne, Kashyapa transformed the 200-meter-high rock into an impenetrable fortress. However, his reign was short-lived. After a decisive battle, Kashyapa was defeated, and Sigiriya was eventually abandoned and later repurposed as a Buddhist monastery.

    Architectural Splendor

    The ingenuity of Sigiriya’s design is awe-inspiring. The complex includes:

    The Lion Staircase: The name “Sigiriya” translates to “Lion Rock,” and the entrance to the summit is flanked by two massive lion’s paws, remnants of what was once a full lion-shaped gateway.

    The Water Gardens: These symmetrically designed gardens feature sophisticated irrigation systems, including fountains that still function during the rainy season.

    The Mirror Wall: Once polished to such a reflective shine that the king could see his reflection, this wall now bears ancient graffiti from visitors praising Sigiriya’s beauty.

    The Frescoes: The western face of the rock is adorned with frescoes of celestial maidens, believed to depict either the king’s consorts or divine beings. These paintings are celebrated for their vibrant colors and intricate details.

    The Summit

    Sigiri Apsara’s

    The summit of Sigiriya reveals the ruins of the royal palace, complete with a throne carved out of rock and remnants of cisterns used to collect water. The panoramic views from the top encompass lush forests, distant mountains, and the surrounding plains, making the climb worth every step.

    Cultural Significance

    Sigiriya is more than a historical site; it is a symbol of Sri Lanka’s resilience and ingenuity. The fortress combines art, architecture, and engineering, showcasing the sophistication of ancient Lankan civilization.

    Tips for Visitors

    1. Start Early: The climb can be strenuous, especially under the midday sun.

    2. Stay Hydrated: Bring water, but ensure it’s in an eco-friendly container to protect the environment.

    3. Respect the Site: Sigiriya is a cultural and spiritual landmark—avoid littering or touching the frescoes.

    Whether you’re a history enthusiast, an art lover, or an adventurer, Sigiriya offers an unforgettable journey into Sri Lanka’s past. It stands as a reminder of the creativity and ambition of our ancestors, inviting us to marvel at their achievements.

    What are your thoughts on Sigiriya? Share them in the comments below!

  • හෝර්ටන් තැන්නේ තනියම

    හෝර්ටන් තැන්න
    කෙතරම් නිහතමානීද ඒ තැන
    මට පේන්නෙත් නෑ

    අහන්නෙත් නෑ
    ඒත් හිතට දැනෙනවා
    මේක සාමයෙන් පිරුණු තැනක්

    -Hortan plains-

    මම තනියම ඇවිදලා ආවා
    කවුරුත් නැති තැනකට
    ගිඟුරුමක් නෑ

    කටහඬක් නෑ
    ඒ නිහතමානී බව
    මගේ හිතත් සන්සුන් කරලා

    -Hortan plains-

    ගස්වල කොළේ හුළඟේ රිද්මය
    ගඟේ සන්සුන් හඬ
    ඒ හැම එකම මට කියනවා


    “සන්සුන්ව ඉන්න.
    ඉඩ දෙන්න මොහොතේ හැඟුමට”


    ඒක මගේම සන්සුන් විලාසයක්
    හෝර්ටන් තැන්න
    මට මාවම හඳුනන්න ඉඩ දෙන තැනක් වගේ

  • Love & Connection

    The Language of Touch

    In a quiet town surrounded by misty mountains, there lived a painter named Elias. Known for his vivid depictions of human emotion, his canvases captured laughter, sorrow, and everything in between. Yet, one emotion eluded him: intimacy.

    One evening, at a local gallery opening, Elias met Celeste, a poet who spoke as if her words were woven from silk. She carried herself with a quiet confidence, her every movement deliberate and graceful. They struck up a conversation about their crafts—how poetry painted with words and how art spoke without them.

    As the weeks passed, their connection deepened. They shared late-night talks about vulnerability, trust, and the unspoken language of the body. Elias confessed his struggle to capture intimacy in his work, and Celeste offered a challenge: “Let me be your muse. Paint what you feel, not what you see.”

    The next evening, she arrived at his studio. The room was dimly lit by a single lamp, casting soft shadows on the walls. Celeste let her dress slip from her shoulders, baring herself not just physically but emotionally. Her vulnerability was palpable, yet she radiated strength.

    Elias began to paint, his brushstrokes tentative at first. As the hours passed, his movements grew bolder, inspired by the way Celeste’s form spoke of quiet confidence and trust. The room buzzed with unspoken energy—a conversation between muse and artist, between longing and restraint.

    When the painting was complete, Celeste stepped forward to see it. The canvas didn’t show her body as it was but as Elias perceived her: a symphony of light and shadow, curves and edges, openness and mystery.

    “It’s beautiful,” she whispered, her voice trembling with emotion.

    That night, they shared their first kiss—a culmination of trust, understanding, and mutual vulnerability. For Elias, it wasn’t just a kiss; it was the answer to his artistic struggle. Intimacy wasn’t about physical closeness alone—it was about the courage to be seen and to see in return.

    Connection 💡
  • A World

    A world of whispers, vast and wide,
    Where oceans kiss the mountainside.
    A dance of light, a shadow’s call,
    The rise of wonders, the depths of fall.

    The rivers speak, the forests sigh,
    Beneath the ever-changing sky.
    Each leaf, a story, each stone, a song,
    A symphony where we belong.

    But cracks appear in Eden’s shell,
    The toll of greed, a broken spell.
    The air, once pure, now holds despair,
    A cry for love, a need to care.

    Yet still, the stars refuse to fade,
    The dawn arrives, the dark betrayed.
    In every heart, a seed is sown,
    A chance to heal, to make it home.

    Oh, world of contrasts, joy, and strife,
    You are our cradle, our test, our life.
    May we awaken, hands entwined,
    And build a future, redefined.

  • Planting Seeds of Joy. How Mindful Thoughts Brighten Life’s Darkest Moments

    Planting seeds of joy


    Joyful thoughts have a way of lighting up even the darkest moments. They remind us of the simple wonders of life—a sunrise, laughter with friends, or the quiet peace of a favorite memory. These thoughts don’t demand perfection; they celebrate the beauty in the ordinary.

    Cultivating joyful thoughts is like planting seeds in the garden of your mind. The more you nurture them with gratitude and mindfulness, the more they grow, filling your days with warmth and positivity. After all, joy isn’t something we wait for—it’s something we choose to create, moment by moment.

  • Watching without a Reason

    I sit and watch, the world unfolds,
    No purpose sought, no story told.
    The breeze hums softly, leaves embrace,
    In silent rhythm, time leaves no trace.

    A bird in flight, a shadow’s dance,
    The fleeting moments of happenstance.
    Eyes unchained, no goal to bind,
    Just the art of seeing with an open mind.

    Not every glance must bear a weight,
    Not every gaze needs tethered fate.
    In watching still, life’s truths appear,
    A quiet knowing, sharp and clear.

    For beauty hides where reasons fade,
    In unscripted moments, softly laid.
    So I’ll keep watching, calm, at ease,
    For in such watching, the soul finds peace.

    “to watch without a recon is to yoursel yourself the gift of this presence. Sinhala meaning”

    “හේතුවක් නොමැතිව බලාහිදීම  යනු, ඔබටම මෙම වර්තමාන කාලයේ වරම් ලබා දීමකි.”

    Fragment Of Me…..

  • The true measure of a man is how he treats someone who can do him absolutely no good

    “පුද්ගලයෙකුගේ සත්‍ය මැනුම වන්නේ ඔහුට කිසිදු ප්‍රයෝජනයක් ලබා දිය නොහැකි අයෙකුට ඔහු කෙසේ හැසිරෙන්නේද යන්නයි.”

    True man

    Shanuka Shehan

  • “Macbeth The Tragic Journey of Ambition, Guilt, and Power”

    Macbeth……….

    He is a real Hero ❤

    “Is this a dagger which I see before me,
    The handle toward my hand? Come, let me clutch thee.
    I have thee not, and yet I see thee still.
    Art thou not, fatal vision, sensible
    To feeling as to sight? or art thou but
    A dagger of the mind, a false creation,
    Proceeding from the heat-oppressed brain?”

  • Anthony and Cleopatra

    The Heart Of Egypt Meets Rome.A Love That Shaped History.

    Mark Anthony & Cleopatra ✨

    Cleopatra:
    I am quickly ill and well,
    So Antony loves.

    Antony:
    My precious queen, forbear;
    And give true evidence to his love, which stands
    An honourable trial.

    Cleopatra:
    So Fulvia told me.
    I prithee, turn aside and weep for her;
    Then bid adieu to me, and say the tears
    Belong to Egypt: good now, play one scene
    Of excellent dissembling; and let it look
    Like perfect honour.

    Antony:
    You’ll heat my blood: no more.

    Mark Anthony & Cleopatra  ✨

  • ජුලියට්ගේ විශ්වාසය

    Juliet faith

    Shanuka Shehan
    රෝමියෝ සහ ජුලියට්

    “නමක තියෙන්නේ කුමක්ද? අපට ‘රෝස ගස’ කියා හඳුන්වන දේ
    වෙනත් නමකින් ආමන්ත්‍රණය කළත් සුවඳවත් වනු ඇත.”

    “What’s in a name? That which we call a rose
    By any other name would smell as sweet.”

    අහන්න.විදින්න Feel it……………………………….

  • මා දුටු හීන තුනක්

    කේ.ශානුක ෂෙහාන්

    උප්පැන්නයේ සදහන් පරිදි ශානුක ෂෙහාන් වන මා විසින් පහත සදහන් සියළු තොරතුරු වල අයිතිය භාර ගනිමි.

    දැන් වෙලාව පාන්දර 3.52 යි. සාමාන්‍ය වශයෙන් ලංකාවේ බහුතරයක් දෙනා සුව නින්දේ සිටින බව නොරහසකි. දින ගනනක් මා නින්දත් නොනින්දත් අතරය. අදට දවස් තුනක් මාව එකම වෙලාවටම තිගැස්සි  ඇහැරෙන්න විය. මා ඒ දේ පිළිබඳව කල්පනා කරන විට  අඩ නින්දේදි මගේ සිතට දැනුන හීන ගැනත් කල්පනා විය.

    පළමු වැනි සිහිනය

    මම දැනට දවස් අටක් තෙල් පෝලිමේ තෙල් නෑ. අරාබිය,රුසියාව අපට ඩොලර් නැති නිසා තෙල් දෙන්නෑ. කොහොමත් 2030 වෙද්දි මුළු ලෝකෙම තෙල් සංචිත ඉවර වෙනවා. ඉතිං අපි ඩොලර් හොයා ගෙන තෙල් ගත්තත් තව අවුරුදු අටකින් කොහොමත් ඉවරයි. ඉතිං ⁣මම බයික් එක පෝලිමෙන් අයින් කරන් ගිහින් වික්කා.සල්ලි ටිකවත් තියෙයිනේ කියලා.මට හම්බුනේ රු.25000යි. ඒකෙන් මම පාවිච්චි කරපු ලුමාලා සයිකලයක් ගත්තා.මම එද්දි පාරේ අයිනේ ගහලා තිබ්බ බෝඩ් එකක දැක්කාලොකු අකුරෙන් ආසියාවේ ආශ්චර්ය කියලා ගහලා තිබ්බා. එතන කැළේ වගේ තිබ්බ හින්දා මම මූත්‍රා කරා…..


    දෙවෙනි සිහිනය

    මගේ පෙම්වතිය සමග මම බොහෝවිට කතා කරන්නේ whatsapp හරහායි. 5G සිග්නල් strength අඩු උනා, 4G ත් අඩු උනා, 3G මට්ටමත් වැඩිකල් තිබුණේ නෑ. මගේ පෙම්වතියගේ මූණ බලාගන්න දැන් විදියක් නෑ. Poor සිග්නල් එක්ක නොනැවතී සම්බන්ධය පැවතුනා. නමුත් මාස කිහිපයකට පසු Internet භාවිතාව අපේ රටෙන් අයින් උනා. කට්ටියක් කිව්වා ඒක මානව අයිතිවාසිකමක් කියලා. ඒත් නෑ. ඊට පස්සේ මොබයිල් එකෙන් කතා කරා පැකේජ් දාලා.ඒකත් ටික කාලෙකින් නැවතුනා. ඊට පස්සේ මොබයිල් නෝර්මල් කෝල් ගත්තා. 500 කාඩ් එකකින් විනාඩි 10යි පුළුවන්. සල්ලි කොහොම හොයා ගත්තත් කාඩ් හොයා ගන්න අඩුයි. මම සල්ලි හොයාගෙන කාඩ් ගද්දි ඒවා අනිත් අය මිලදීගෙන. පෙම්වතිය සමග කතා කරන්නට හම්බුනේ කලාතුරකින් වැඩිකල් යන්නට පෙර සිම් විකුණන ආයතන වැහෙන්න පටන් ගත්තා බදු සහ පාරිභෝගිකයන් හිග නිසා පාඩු ලබලා. අන්තිමට  Land Phone එකටම ආවා. කෝල් එකක් ගන්න අමාරුයි සල්ලි ගොඩක් ඕනේ. ඉතිං මං තීරණය කලා පෙම්වතිය බලන්න බස් එකේ යන්න.තෙල් නැති නිසා බස් දුවනෙත් නෑ. මම සමන්ත අයියගේ ගොන් කරත්තෙන් යන්න තීරනය කලා. අවුරුදු 24 කොල්ලෙක් වුනු මම කරත්තේ යන්න ටිකක් ලැජ්ජා වුනා. අනික ප්‍රථම වතාවට තමයි මම කරත්තෙක යන්නේ. නමුත් 4km විතර එද්දි මගේ හිතට ගැම්මක් ආවා. මම කරත්තේ යද්දි හැමෝම මං දිහා බැලුවා. පාරේ ගියේ ෆුට්සයිකල් කිහිපයක් සහ මෙවැනිම කරත්ත දෙකක් පමණයි. විවිධාකාර  සිත් පිනවන ගැහැණුන් පසු කොට මම පානදුරය වෙත ආවා මේ ගමනට මට දවස් 6ක් ගියා. එයාලගේ ගෙදර පාටියක්. පාරේ ඉදන් ගෙදරය යනකම්ම ෆුට් සකිකල් සහ කරත්ත. මම පොඩි එකෙක්ට කතා කරලා ඇහුවා මොකක්ද පාටි එක කියලා. අද සුදුනෝනා අක්කගේ මගුල් ගෙදර කියනවත් එක්කම එදා කන්තක අශ්වයව මතක් වුනා. මගේ හිත කඩන් වැටුනා.මම ගෙදර පැත්තට ඔළුව දාලා බලද්දි එයා මාව දැක්කා. මම හිතන්නේ මගේ වේදනාව එයාට දැනෙන්න ඇති. එයාගේ මූනත් මාව දැක්ක ගමන් වෙනස් වුනා.මට ඒක දරා ගන්න බැරුව ඒ දෙන්නා ලගට ගිහින් කතා කරා. එයා හොදටම ඇඩුවා. මට වගේම රටේ ප්‍රශ්න නිසා එයාලට කරදර ගොඩක් වෙලා. බිස්නස් වැටිලා, ඉඩමේ ඔප්පුව උකස් තියලා සල්ලි අරං හොදටම වැටිලා. ඉඩම සින්න ⁣වෙයි කියලා උකස් ගත්ත මුදලාලිගේ පුතාට මෙයාව තාත්තලා බන්දලා දීලා. කසාද දවසේ එයාගේ මුනේ මේකප් පොඩ්ඩක්වත් මම දැක්කේ නෑ. ⁣සිංහල ක්‍රමේට හදපු පෝරුව විතරයි. ඉඩම වටේ ගමේ අහල පහල කට්ටිය හිටියා. බොන පැත්තට ගියා, කසිප්පු බොනවා හිටු කියලා. මම දුකටම වීදුරුවක් බීවා. මාත් එක්ක ආපු රථාචාර්ය සමන්ත අයියා වැටිලත් හමාරය. තව වීදුරු 2ක් බීලා සමන්ත නැගිට්වගෙන මම හිත් තවුලෙන් ආපසු යාමට පටන් ගත්තා. මේ දේවල් සේරම වුනේ අවුරුද්දක් වැනි අඩු කාලයක් ගියේ.  ඒ කියන්නේ සංනිවේදනය අඩු වීම නිසා පුද්ගල දුරස්ථභාවය ඇති වෙනවා කියායි….


    තුන් වෙනි හීනය

    අනුරාධපුර පූජා භුමියේ මම භාවනා කරමින් සිටියා. විශාල සද්දයක් ඇහුනා , පිරිමින්ගේ හා ගැහැණුන්ගේ විලාප හඩ හා විශේෂයෙන් කුඩා ලමුන් යටිගිරියෙන් කෑගැහුවා.ඒත් මම භාවනාවට සිත යොමා ගෙන හිටියා.මම සිතන ආකාරයට පැය 3-4ක් මම එසේ සිටියා. මම ඇස් පියාගෙන බුදුන් වැද දෑස් විවර කරනවත් සමගම ඌරෙකුගේ මූනක් ඇති කාන්තාවක් සිටියා. නමුත් මා බියනොවීය. ඉන්පසු  ඇය ඇසුවේ තමුසෙට මිනිසුන්ගේ කෑගැහිල්ල ඇහුනේ නැද්ද කියාය. මම අහුනා කියා පිලිතුරැ දුන්නා. තමුසේ ඇස් ඇරපු නැති නිසා තමයි මාව මෙහාට එවුවේ. කවුද? මම ඇහුවා. මාරයා ඇය පිලිතුරු දුන්නාය. මම ඇයව අභියෝගයට ලක්කලා. පන්සලට මාරයොන්ට එන්න බෑ. මම එසේ කියද්දී ඇය, ඇයි බුදු හාමුදුරුවෝ ලගට මාරයෝ ගියේ නැද්ද? ඒවා පංසල් නෙවෙයිද? අන්තිම මොහොතෙත් මාරයා ගියා. ඒත් එදා අපේ මාරයා පැරදුනා කියලා කිව්වා. ඇයි මං ලගට ආවේ කියලා මම ඇහුවා. 
    උබ ආදරය කරපු ගෑනිගේ මිනිහා මූදු යන්න ගිහින් මැරුනා. ඇය පැවසූ දෙයින් මම කනස්සළු නොවීය.
    දැන් ගිහින් ඒකිත් එක්ක හිටපං. ඒකිගේ බඩට තුන් මාසයක්.
    ඇය එසේ කියද්දි මට අනේ දෙවියනේ කියා මට සිතුනි.
      මම ඇයට මෙසේ පැවසුවා.

    රටට වෙච්ච දේ නිසා මගේ බලාපොරොත්තු ඔක්කොම නැති වුනා. එයා කසාද බැන්දට පස්සේ මම  කිසි දෙයක් ගැන හිතුවෙ නෑ. එයාගේ කසාදෙ දවසේ මම කරත්තෙන් එද්දි රත්මලානෙන් ඇස් නොපෙනෙන ස්වාමීන් වහන්සේ කෙනෙක් හම්බුනා.ඔහුත් සමග කතා කරද්දි කුරුණෑගල යාමට ඕනේ බව පැවසුවා. කරත්තයේ මමත් ස්වාමීන් වහන්සේවත් තබා ගෙන සමන්ත අයියා ⁣පදවාගෙන ගියා.
    එදා ස්වාමීන් වහන්සේ මා ගැන සියලුම අනාවැකි මට පැවසුවා. දවස් 6ක් අපි කතා කරමින් ආවා. ඇත්කද පංසල ලගින් ස්වාමීන් වහන්සේව දාලා අපි ආවා.


    ඒකිට දරුවෙක් ලැබෙන්න ඉන්නේ. අඩුම තරමේ දරුවා ගැනවත් දුක නැද්ද? කෝ උබලගේ මනුෂ්‍යත්වය. ඒවා කතා විතරද?
    මට දෙන්නම ගැන දුකයි. ඒත් මට හැරෙන්න බෑ. එදා රාහුල දිහා සිදුහත් කුමාරයා බැලුවානම් අද බුදු කෙනෙක් නැති වෙන්න තිබ්බා.

    ඉස්පිරිතාලෙ හිරිවට්ටන බෙහෙතේ ඉදන් දරු ප්‍රසූතියට වුවමනා බෙහෙත්වත් නෑ.මට එයා ගැන කනගාටුයි.
    එසේ කියනවාත් සමගම ඇය තරමක් නොසන්සුන් වී හාමුදුරුවන්ට කියපං අරක නවත්තන්න කියලා කෑගැසුවාය.
    දිවා බුද්ධ පූජාව නිසා හාමුදුරුවන් නමක් ඝණ්ඪාරය ගසයි. දැන් සෙනග පැමිනෙන්නේ ඉතාම අඩුවෙන්ය. තෙල් තිබූ කාලය දැන් අතීතයයි.
    මමා අසල සිටි මාරයාගේ තරුනිය මෙසේ පැවසුවාය.
    ඝණ්ඪාර තමයි පෙන්නන්න බැරි අපේ ඇග පුච්චනවා. එතකොට මුකුත් කර ගන්න බෑ අපට. ඒකයි අපි උබලගේ රටේ ඒවා අයින් කරන්නේ. අර රුවන්වැලි සෑයේ තියෙන ඇන්ටනාව තමයි අපිව සම්බන්ධ කරන්නේ.
    මම දැනට යනවා හිතන්න එපා උබ දිනුම් කියලා පවසා ඈ අතුරුදන් වූවා….

  • සමාධිගේ කතාව

    මෙතෙක් කතාව

    සෙනෙහස SENEHASA ෆේස්බුක් Group එකට Join වෙන්න ❤

    සමාධිගේ කතාව

  • සමාධිගේ කතාව

    නොහිතා ගත්තු තීරණයක්

    මම: ඒ මොකද ඩොක්ට කෙනෙක් ළගට  යන්නේ

    ඇය: ඊට පස්සේ  අපි ආදරෙන් හිටියා.සුසුමක් හෙලා.. ඒ මිනිහා මෙහෙම එකෙක්  කියලා දන්නවානම් මම ඒකව මරනවා නින්දෙදි

    මම:ඇයි එයා කොහොම කෙනෙක් ද? ඔයා කැමතිනම් විතරක් කියන්න සමාධි

    ඇය:එයා… තිරිසනෙක්..ඔව් .. මං ඔයාට කතාව කියන්නම්.හැබැයි මේක රහසක් කාටවත් කියන්න එපා අයියේ…

    මම: හිස සැලීය

    ඇය:ගිය අවුරුද්දේ අගෝස්තුවේ තමයි අපේ කැඩෙට් කෑම්ප් තිබ්බේ. නොවැම්බර් වෙනකම් අපි  හැමදාම වගේ හම්බුනා…

    නොවැම්බර් 20න් පස්සේ එයාව ඇහැටවත් දැක්කේ නැ. මට ඒ දවස අමතක කරන්න බෑ.

    මම:ඒ මොකද?

    ඇය: අපි එකතු වුන හැම දවසකම එයා පෙත්තක් දෙනවා.මාත් බොනවා. ඔක්තෝබර් මාසේ නිවාඩුවට සමන්ත ආවට පස්සේ තමයි මට වද දෙන්න ගත්තේ.

    මම: ඔයාට හිරිහැර කරාද නංගි. මං දෙයක් කියන්නම් ඒක මගේ හිතට දැනෙන දෙයක්. ඔයා වගේ ලස්සන කෙනෙක්ට වද දෙන්න වු ඇත්තම තිරිසනෙක් වෙන්නම ඕනේ….

    හරි හරි දැන් නවත්තපු තැනින් පටන් ගන්න.

    ඇය:ක්ලාස් කට් කරලා අපි වැව රවුමට ගියා.එතනට ගියාම හිතට සහනයක් දැනෙනවා. පුංචි කාලේ තාත්තත් එක්ක ආවට පස්සේ වැව රවුමට ආවේ සමන්ත එක්ක. තාත්ත නැති වුනාට පස්සේ මං කාත් එක්ක එන්නද?

    මම:අම්මා?

    ඇය:අම්මා මම පොඩි කාලේ ඉදන් රට. මම දැකලා තියෙන්නෙත් දවස් ටිකයි.

    මම:තාත්තා නැති වුනේ ඔයා පොඩි කාලෙදී ද?

    ඇය :එතකොට මට වයස 9යි. මට හොදට මතකයි.ශිෂ්‍යත්වයට අවුරුද්දයි තිබ්බේ.එයා ගොඩක් ආසාවෙන් හිටයේ මම පාස් වෙයි කියලා. මම ගත්තේ ලකුණු 80 ද කොහෙද?

    අනේ මන්දා කතාව පටන් ගත්තේ කෙහෙන්ද? දැන් ඉන්නේ කොතනද? මාත් කතා කරන්න ගත්තාම පිස්සෙක් වගේ.

    මම: එහෙම නෑ. ඔව්නේ අපි කොතනද නැවැත්තුවේ ආ.. අර වද දුන්නු කතාව…

    ඇය:ඔව්, සමන්ත අයියා කිව්වා නිදහස් තැනකට යමු කියලා. ඉතිං වැව නිදහස් නැද්ද කියලා මම අහපු දේට උත්තරය වුනේ ටිකක් a/c එකේ ඉදලා ඇග රිලැක්ස් කර ගන්න ඕනේ කියලා.

    අපි කාමරයට ඇතුළු වූ පසු ප්‍රථමයෙන් බාත්රූම් එකට ගියේ සමන්ත. ලයිටර් එකේ ටික් ටික් සද්දයත් ඇහුනා. බාත්රූම් එකේ දොර ඇරන් ආවේ දෙවියෙක් වගේ. සිගරට් එකක් බිව්වා බබා කියලා මම අහන්න කලින් එයා කිව්වා

    ඊට පස්සේ මාත් වොෂ් එකක් දාගෙන වෙනදා වගේම සමන්තගේ තුරුලට ගියා. එයා බ්ලූ එකක් බලන ගමන් හිටියේ.

    බබා අද අපි මෙහෙම කරමුද ?කියලා සමන්ත අහද්දිම මම බෑ කිව්වා. ඊට පස්සේ මම සමන්තට කිව්වා අපේ ගෙදර ඇවිත් කිරිඅම්මත් එක්ක කතා කරන්න කියලා.

    එයා කිව්වා ඒකට තව කල් තියෙනවනේ කියලා. ඒ කතාව එයා හැමවෙලාවෙම මග ඇරියා.මමට වුවමනා වුනේ සමන්තව මගේම කරගන්න. ඒත් එයාට ඕනේ වුනේ මගේ ඇග විතරයි.

    මම: කතාව කියන්නකෝ

    ඇය:ඔයාට නම් කතාවක්, මට මගේ මුළු ජීවිතේම. එදා අපි ගොඩක් රණ්ඩු වුනා. බැන ලසසලගත්තා. එක පාරටම එයා බෑග් එකෙන් රෙදි කෑල්ලක් අරගෙන මගේ අත් දෙක බැන්දා. ඊට පස්සේ….

    ලණුවකින් මගේ කකුල් බැදලා මාව දූෂණය කරා. එක එක වද දුන්නා අයියේ. මට ඔයාට කියන්නත් ලැජ්ජයි…

    මම: හරි නංගි ඇති ඇති කතාව ඇති. ඔයා අඩන් නැතුව ඉන්න….

    මීළඟ කොටසින් හමුවෙමු

    සමාධිගේ කතාව තුන

    සමාධිගේ කතාව

    සමාධිගේ කතාව දෙක

    නොහිතා ගත්තු තීරණයක්

    සමාධිගේ කතාව එක

    නොහිතා ගත්තු තීරණයක්

  • සමාධිගේ කතාව

    සමාධිගේ කතාව තුන

    “⁣කවදාවත් නොවින්ද ආස්වාදයක් මම වින්දා”

    බලහත්කාරකමක්! ඒ කිව්වේ, මම නොයිව  සිල්ලෙන් ඇගේ කතාව අසන්නට බලාපොරොත්තුවෙන් සිටියෙමි.

    ඔව් අයියේ මම a/l ලිව්වේ ගිය අවුරුද්දේ. මගේ ඉස්කෝලේ කුරුණෑගල ප්‍රසිද්ධ කාන්තා පාසලක්. මම ඉගෙන ගන්නවට අමතරව කැඩෙට් ටීම් එකෙත් හිටියා.

    දවසක් අපිව ට්‍රේනින් කරන්න.හමුදාවේ අය දෙන්නෙක් ආවා. ඒකෙන් එක්කෙනෙක් තමයි සමන්ත.

    ඊට පස්සේ…ඔයාලගේ සම්බන්ධය පටන් ගත්තේ කොහොමද ?

    පලවෙනි දවසේ ඉදන් එයා මට ලයින් දදා හිටියේ ඒත් මුකුත් කිව්වේ නැ. දෙවෙනි දවසේ මම ලෙසන් ලියන ගමන් ඉන්නකොට එයා මගෙ ලගට ඇවිත් කිව්වා.

    Pt කාමරෙ දොර මේ යතුරෙන් ඇරලා වෙලිබෝල් 3ක් ගේන්න කියලා. හුලං නැත්තම් ගහගෙන අරං එන්න කිව්වා.මම යතුර 🔑 අරගෙන pt කාමරයට ගියා.

    හැම තැනම බඩු පිරිලා. නොයෙක් ජාතියේ ක්‍රිඩා බඩු පිරිලා. මම වොලිබෝල් හොයන කොට සමන්ත අයියා නොහොත් කැඩෙට් සර්

    Pt කාමරයට ආවා. ඔහු ඇතුළු වෙනවත් සමගම හම්බුනාද කියමින් මා සිටින පැත්තට පැමිණියේය.

    මම ටිකක් බය වුනා. මාව වෙව්ලනවා වගේ තේරුනා.සමන්ත මෙහෙම කිව්වා.

    මම ඔයාට ආදරෙයි කෙල්ලේ

    මට සමන්ත අයියා ගැන කිසිම හැගීමක් තිබුණේ නෑ.මම මුකුත් නොකියා බිම බලා ගත්තා.

    බය වෙන්න එපා මං ඔයාව බලා ගන්නවා. මං ඔයාට ගොඩක් ආදරෙයි.ඔයාව රැජිනක් කරන්න මට පුළුවන් නංගී.ඔහු එසේ කියනවාත් සමගම මාගේ උරහිසට අත තබා මාගේ මුහුණ ඔහු දෙසට හරවා ගත්තේය.එක් වරම ඔහු මගේ බෙල්ලට හාදුවක් දෙන්නට විය ඔහු එසේ එක දිගට මගේ බෙල්ල ඔහුගේ මුවින් පිරිමදින්නට වුනා.

    අවුරුදු 18 ක ගැහැණු ළමයෙකු වන මම කෙදිනකවත් අත් නොදුටු ආකාරයේ හැඟීමක් මගේ හිතේ පහළ වුණා.මම ආදරේ කරේ ඒ ආස්වාදයට.මා ඔහුට නොකිව්වට බෙල්ලට හාදු දීම පිළිබඳව මගේ විරෝධයක් නොතිබූ බවයි මගේ හැඟීම. දුර්වලතාවය ඒක කියලා දැන් මට තේරෙනවා.

    සමන්ත අයියා මගේ මුව සිප ගනිමින් Jimnasticමෙට්ට ගොඩගසා තිබූ ස්ථානයට මාව තල්ලු කරගෙන ගොස් එහි පෙරලීය.ඉන්පසුව ජීවිතේ ප්‍රථම වතාවට අඹුසැමියන් එකතු වන සේ මම ඔහු සමග සිටියා.මට අයිති හැම දෙයක්ම දුන්නා. පැය දෙකෙකට ආසන්නව අපි අපේ ලෝ⁣කයේ සැරිසැරුවා. වේදනාවක් තිබුනත්, කෙදිනක ලබා  නොමැති ආස්වාදය නිසා හිත පිරි ඇති නිසා සමන්තව මට දෙවියකු මෙන් පෙනුනා.

    මම: එදා එහෙම උනා. ඊට පස්සේ ඔයාල හම්බුනාද?

    ඇය: අනේ ඇයි අයියේ ඔයා මේ විදිහට මගෙන් ප්‍රශ්න අහන්නේ . ඔයා අහන විදියට මට නොකියා ඉන්න බෑ මටත් මේක කාට හරි කියන්න ඕනේ.

    බස් රථය දංඕවිට දී කෑම සඳහා නතර කළේය.අපි මොනවා හරි කමුද? මගේ ඉල්ලීමට ඇගේ ප්‍රතිචාරය .වූයේ හා යනුවෙන් හිස වැනීමයි.අප දෙදෙනා බනිස් ක ටී බිව්වමි

    ඊට පස්සේ මොකද වුනේ කියන්නකෝ. මං ආසයි ඔයාගෙ කතාව අහන්න.

    ඇය: අයියෙ ඇත්තටම ඔයා දන්නවද මම මේ කොළඹ යන හේතුව.

    මම: නැ. ඇත්තටම ඇයි? ජොබ් එකක් කරනවද?

    ඇය: නැ. ඩොක්ට කෙනෙක් හම්බෙන්න…

    මීළඟ කෙටසින් හමුවෙමු

    සෙනෙහස SENEHASA ෆේස්බුක් Group එකට Join වෙන්න ❤

    https://www.facebook.com/groups/1415992448823290/?ref=share_group_link

    සමාධිගේ කතාව දෙක

    නොහිතා ගත්තු තීරණයක්

    සමාධිගේ කතාව එක

    නොහිතා ගත්තු තීරණයක්

  • නොහිතා ගත්තු තීරණයක්

    සමාධිගේ කතාව : දෙක

    බලාපොරොත්තු ඔබව ජීවත් කරයි

    මා ඇගේ කටින් මගේ අත ගත්තේය.එක් වරම ඇය ඇසූ දෙයින් මගේ හිතට අමුතුම හැගීමක් පහල විය.
    ඇය: ඔයා කැම්පස් නේද?
    මම:ඔව්
    ඇය: කොහෙද?
    මම: කොළඹ. ඔයා කොහොමද දන්නේ
    ඇය:මට ඇහුණා ඔයාගේ යාලුවා කියනවා හෙට කැම්පස් එකේ පාටි එකක් කියලා අහගන හිටියා නේ!
    ඇය:නෑ ඉතිං මට ඇහුනා.
    මම:ඒක තමයි හිනා ගියේ නේද?
    ඇය:හම්. මට සමාවෙන්න
    මම: අයියෝ ඕක මොකක්ද?
    මෙම කතාව මේ ආකාරයෙන් යන විට බස් රථය  අඹේපුස්ස පසු කළේය.අඹේපුස්ස හමුදා මූලස්ථානය පසුකරන විට ඇයගේ මුහුණ වෙනස් විය.ඇය මගේ මුහුණ දෙස බලා,
    “මටනම් ආමි කාරයෝ පෙන්නන්න බෑ අයියේ”
    “ඇයි? මම ඇසුවෙමි.
    මගේ ජීවිතේ හැම දෙයක්ම වෙනස් උනේ ආමි කාරයෙක් නිසා අයියේ. ඇය එසේ පවසනවාත් සමග ම ඇගේ දෙනෙත් මතින් කඳුළු බිඳු වැටෙන්නට විය. ඇගේ කඳුලු බිංදු  වැටීම මගේ හිතට තදින් දැනෙන්නට විය.මා සිතන්නේ එසේ සිදුවූයේ මාගේ මිය ගිය පෙම්වතිය ගැන මගේ සිතට නැගීම නිසා කියා මට සිතෙයි. ඇය මියගොස් වසර දෙකකි.අතීතය ගැන සිහි කිරීමෙන් ඵලක් නැත.එය මතකයක් පමණයි.
    නිශ්ශබ්දතාවය බිඳදමා නැවත මා ඇය සමඟ කතා කරන්නට පටන් ගත්තේය.
    මම: මොකක්ද නංගි ඔයාගේ නම?
    අය:සමාධි. අයියගේ..?
    මම: නිශ්ශංක. මම ඔයාගෙන් දෙයක් අහන්නද?
    ඇය: මොකක්ද? අහන්න
    මම: ඇයි ඔයා ආමි කාරයොත් එක්ක ඔච්චර තරහ
    ඇය:මාව රැවැට්ටුවා බලාපොරොත්තු දීලා මාව විනාශ කළා.
    මම:ඒ කිව්වේ..
    ඇය: ඇයි මගෙන් මං ගැන අහන්නේ
    මම: නිකං මට හිතුනා මම ඇහුවා
    ඇය:ඔයාට ඕනේ ඒක දැනගන්න.
    මම:හිතේ දෙයක් හිරකරන් ඉන්නවට වඩා හොඳයි ඒක තව කෙනෙක් එක්ක කියන එක එතකොට හිත නිදහස් වෙනවා
    ඇය:ඔව්.ඒත් මට විශ්වාසය නෑ පිරිමින්ව. ඔක්කොම එකයි.
    මම:එහෙම කියන්න එපා හැමෝම එහෙම නෑ
    ඇය:මගේ කතාව ඔයාට කියන්න බෑ අයියේ.ඒක කාටවත් කියන්න බැරි විදිහේ කතාවක්.

    මම:ඒ කියන්නේ?

    ඇය:මට බලාපොරොත්තු දීලා මාව විනාශ කරා.මගේ හැමදේම මට අහිමි කළා.මට මාවත් නැති කලා

    ඇයගේ කතාව අසනකම් මම නොයිව සිල්ලෙන් බලා සිටියෙමි. ඇය කෙරෙහි වූ ආකර්ෂණය නිසා මා මෙසේ ඇය සමගින් කතා කරන්නට විය.

    මම:එයා ඔයා එක්ක sex කරාද?

    ඇය: ඊයා. ඒක sex නෙවෙයි. බලහත්කාරකමක්……..

    මීළඟ කොටසින් හමුවෙමු

    සෙනෙහස SENEHASA about Love ❤

    සමාධිගේ කතාව තුුන

    සමාධිගේ කතාව

    නොහිතා ගත්තු තීරණයක්

    සෙනෙහස SENEHASA ෆේස්බුක් Group එකට Join වෙන්න ❤

    https://www.facebook.com/groups/1415992448823290/?ref=share_group_link

  • නොහිතා ගත්තු තීරණයක්

    සමාධිගේ කතාව

    සමාධිගේ කතාව

    අහම්බෙන් හම්බෙලා ජීවිතය වෙනස් කරපු මිනිස්සු මගේ කතාවෙ ඕනෙතරම් ඉන්නවා.ඒ අතරෙන් මට අමතක කරන්න බැරි චරිතයක් ඉන්නවා.ඒ තමයි සමාධි.


    සමාධිව මට හම්බෙන්නෙ කුරුණෑගලදී ය.ඒ කුරුණෑගල බස් නැවතුම්පොළේ කොළඹ බස් නවතා තබා ඇති ස්ථානයේදීය.දැක්කාම කාගේත් හිත් සිතුවම් වන රුවක් ඇගේ නෙත් දෙකට තිබුණේය.අප දෙදෙනාම සිටියේ එකම පෝලිමේ ය ඒ බසයට ගොඩ වීම සඳහාය.ඇය මට කලින් සිටි නිසා ඇය බසයට කලින් ගොඩ විය.ඇය බස් රථයේ පිටුපස ආසනයේ කෙළවරට ගියාය.මා ඇය ළගින්ම ඉඳගත්තේ මහත් ඕනෑකමිනි.බස්රථයේ කෙමෙන්  සියළුම මගීන් පටවාගෙන ගමන් ගන්නට පටන් ගත්තේය.


    ඇය එය ජනේලය දෙස බලාගෙන තමන්ගේම ලෝකයක ගමන් කරයි.මා ගොළුවකු මෙන් ගොළුවකු මෙ කුමන හොඳ සිහි බුද්ධියෙන් ඇයගේ අවධානය දිනා ගැනීමට බලාගෙන සිටියේය.බසය පොල්ගහවෙල හරියට ගමන් කරන විට විශ්ව විද්‍යාලයේ මාගේ හොදම මිතුරෙකු වු දමිත් මා හට දුරකථන ඇමතුමක් ගත්තේය.ඔහු එකවරම මගෙන් ඇසුවේ
    උඹ හෙට කැම්පස් එකේ ෂෝ එකට එනවා නේද? යනුවෙනි.


    ඔව් බං.මං එන ගමන් ඉන්නේ දැන් පොල්ගහවෙල පාස් කරා. මම පිලිතුරු දුන්නේය.


    හරි හරි එහෙනම් උඹ කෙලින්ම හොස්ටල් එකට වරෙන්.මම ජුංඩලාගේ පැත්තේ ඉන්නේ මලක් ගහන ගමන්.

    ඔහු  එසේ පවසනවාත් සමග අනෙක් පස අසුනේ සිටි මා තවමත් නම නොදන්නා සුරූපී තරුණිය එක්වරම බසයට ඇහෙන්නට සිනාසුනි.ඇය මා දෙස බලා සිනාසෙයි.බසයේ සියලු දෙනා මා දෙස බලයි.මට අනෙක් පැත්තේ සිටින්නේ අවුරුදු 65 ක පමණ ආච්චි කෙනෙකි.ඇය පැවසූ දෙයින් මටද සිනහවක් පහළ විය. එය නම්,

    ලඟදි ද පටන් ගත්තේ  යනුවෙන්ය.


    මගේ සිනහව දුටු තරුණිය නැවත ද සුපුරුදු පරිදි ජනේලය දෙස බලාගෙන ගමන් කරන්නට විය.මීට සුළු සුළු මොහොතකට පෙර ඇගේ තිබූ සිනහව දැන් නැත. පාසල් වියේ සිටම නාට්‍ය හා රංග කලාව හදාරා ඇති මා විශ්ව විද්‍යාලයේ ද කරනු ලැබුවේ නාට්‍ය හා රංග කලාව යි.එය කරණ කොටගෙන ගුප්ත බැඳීම පසෙකලා මම ඇය සමග කථා කිරීමට පටන් ගත්තේය.


    ඇයි ඔයා එක එක පාරටම හිනා උනේ.මට නේද ? මම ඇසුවෙමි.


    නෑ. ඇය පැවසුවාය.


    මම: එහෙනම්


    එයා:ඔයාගේ යාළුවගේ නමට


    මම: දමිත්ගේ


    එයා: නෑ අනිත් එක්කෙනාගේ නමට


    මම: ජුංඩ..

    කියනවාත් ඇය නැවත වරක් සිනාසෙන්නට පටන් ගත්තාය.මෙවර මගේ අත ඇගේ කට වෙත ක්‍රියාත්මක වී එය වසා ගත්තේය.
    හරි හරි යනුවෙන් ඇය ඔලුවෙන් සංඥාවක් කරනු ලැබුවේ මට මගේ අත ඉවත් කර ගැනීම කරගැනීම සඳහාය. 

    මීළඟ කොටසින් හමුවෙමු

    සෙනෙහස SENEHASA about Love

    සමාධිගේ කතාව දෙක

    නොහිතා ගත්තු තීරණයක්

    සෙනෙහස SENEHASA ෆේස්බුක් Group එකට Join වෙන්න ❤

    https://www.facebook.com/groups/1415992448823290/?ref=share_group_link

Design a site like this with WordPress.com
Get started